15 april

Vorige week zondag zijn we naar een Lutherse kerkdienst geweest. Deze is erg swingend met muziek, normaal gezien, maar was iemand overleden en de dominee was daar een mis aan het opdragen en de mensen die muziek maken met trompet en drumstel waren daar. Er werd erg veel gezongen in deze dienst door verschillende mensen en koren. De dienst werd geleid door ouderlingen. Wij werden welkom geheten en moesten naar voor komen om ons voor te stellen. De dienst ging verder en een ander onderdeel is het feliciteren van de jarigen van de afgelopen week. Zij moesten ook naar voor komen en werden door de hele gemeente toegezongen. De dienst duurde 2 uur.
Donderdag weer naar het ziekenhuis. We waren erg benieuwd hoe het met Martha en vooral met Max gaat. We vreesden het ergste, maar wat schetst onze verbazing, ze zitten allebei op het kleed te spelen. Martha is ook begonnen met kruipen en Max eet brood. Wat waren wij blij!!! Er zijn veel nieuwe kinderen, vooral wat ouder. Dat geeft ook rust in de kleine ruimte. Marella gaat met Maria, Hans en Fishtosh naar het dorp, ze eten er een ijsje en komen dan terug. Maria is er verdrietig door geworden en wij komen er niet achter, waarom. Dat drukt bij ons de stemming ook wel een beetje en een leuk uitje wordt zo minder leuk. De ochtenden gaan snel voorbij, nu we de kinderen wat leren kennen en weten wat ze leuk vinden. De kids worden ook steeds aanhankelijker en zitten graag op schoot en door ons haar wrijven is een prettige bezigheid voor hen.
Vrijdag na het werk snel eten en omkleden, want we gaan weer naar Windhoek. De taxichauffeur, die ons op zondag had laten staan komt naar ons toe en biedt zijn excuses aan. We gaan na een aarzeling toch met hem mee. Onderweg zien we in een flits baboons. Ik links en Annie rechts van de weg. Het is gaan regenen, dus keren op de weg is te gevaarlijk. Hopelijk zien we ze zondag weer. In de lodge krijgen we dezelfde kamer. Spullen neergezet en naar het winkelcentrum. Bij de pizzeria gereserveerd en dan winkelen. De tijd vliegt voorbij. Ook hier kennen we de weg inmiddels, dus dat is erg prettig. Weer heerlijk gegeten. Naar de lodge en dat krijg ik een sms’je. Iemand wil het nummer van Marella en Annie.
Yes right dat kan die wel shaken!!! Ik kreeg ook prachtige complimentjes door gesmst zoals good evening pleasant mom. En you have a hart bigger than the titanic,a smile more beautiful than a fresh rose and your friendschip is more than live it self. What did i do to deserve a friend like you….( Mag ik een bakje?) Niemand had verder mijn nummer dus het moest iemand uit het hotel zijn. Gewoon negeren, dacht ik, maar de meiden wilden toch even checken wie deze berichtjes stuurde. Wij hadden een vermoeden. Zij het nummer bellen en op de tenen langs de kamers geslopen om te horen of de telefoon van de verdachte overging. De detectives hadden snel gevonden wie het was. Ze kwamen hard rennend en hard lachend terug. En we hebben met zijn drieën nog in een deuk gelegen met een lekkere glas wijn om de geweldige, fantastische, originele, romantische toespelingen van de 20 jarige portier/regelaar.
Toen er nog meer sms’jes kwamen, hebben we ze genegeerd. Zaterdag Windhoek in. Ook weer heerlijk gewinkeld en gegeten. Er was een carnavalsoptocht met vrachtwagens met muziek, prins en prinses carnaval, dansmariekes. De mensen op de wagens gooide snoep naar de kijkende menigte. Terug een taxi gepakt, want het was weer aan het regenen. Nu is een taxi nemen hier de normaalste zaak van de wereld. Voor een paar centen kom je overal en lopen is er bij de Namibier niet bij. ’s-Avonds hadden we bij Joe’s beerhouse gereserveerd. Een grote eetgelegenheid, opgedeeld in verschillende segmenten met heel veel oude spullen. Het zag er erg gezellig uit. Je kunt er alle soorten vlees eten. Annie en ik kiezen voor de spies met krokodil, zebra, kudu, struisvogel en kip. Marella kiest zebra. Wat hebben wij heerlijk gegeten. Zebra smaakt naar biefstuk en krokodil is wat zouter. Tegen de tijd dat we af willen rekenen beginnen de mensen omhoog te kijken en daar loopt een rat over de balken en wij staan met koude rillingen te kijken. Afrika of niet, we houden er niet van!!!
Zondag spullen gekocht voor de school en het ziekenhuis. Simon had gezegd dat hij ons weer op zou komen halen en…………….hij was er. Een prettige verrassing. Onderweg weer baboons gezien, maar toen Simon stopte liepen ze weg, dus geen foto’s. Erg jammer.
Marie had ook zebra op het menu staan, als stoofpot. Ook erg lekker.
Zo nu en dan kijken we ook een DVD. De strijkplank aan het voeteneind van het bed, de computer erop en kijken maar. We zitten dan met zijn 3-en keurig naast elkaar. Zo nu en dan loopt er iemand de kamer uit, omdat de telefoon afgaat.
15 april is de verjaardag van Marella en iedereen mag het al weken weten. Annie en ik hadden tegen haar gezegd, dat we een cadeautje in Windhoek wilden kopen, maar dat het niet gelukt was!! De verrassing was dan ook groot toen er wel een cadeautje was. Een turkoois ketting met oorbellen en een armband, waar ze erg blij mee is. We hebben kip en wortelen meegenomen naar school, zodat de kids wat extra’s hebben bij hun milliepap, dit is pap gemaakt van maïs. Ook hadden we voor iedereen nog spekjes. De kinderen waren nog niet in de klas toen we aankwamen, wij dachten dat de leerkrachten er nog niet waren, maar ze waren aan het wachten om Happy birthday te zingen en op de muur stond in grote uitgeknipte letters Marella happy birthday in Namibia 25 yr. We kregen beide kippenvel. Daarna de klas in en maar gedraaid. Het gaat steeds beter. Zo nu en dan vervelend gedrag negeren en ze verder de hemel in prijzen. Werkt uitstekend bij hen. Kleuren vinden ze in alle klassen erg leuk en dat doen ze ook graag. Het houdt ze in ieder geval in de klas en dat is al een pluspunt. De oudere kinderen mochten vrij tekenen en kleuren onder een muziekje. Ik (Marella) had veel meer voor ze gepland maar ze waren zo fijn aan het kleuren en heb ze lekker laten kleuren. Sommige kinderen gingen van hun stoel af en begonnen te dansen, wat kunnen die kinderen ook dansen zeg geweldig!!!En stonden op den duur allemaal te dansen en te walsen.
De stoelendans was ook erg in trek. Annie en ik haalde elke keer stoelen weg, maar op één of ander manier werd het aantal kinderen niet minder… Met de kinderen vliegtuigjes gevouwen en mochten er buiten mee vliegen. En balspelletjes gespeeld. Na een geweldige ochtend naar huis, eten en met gebak naar OTC ( Ounonga Technical Center)om te internetten Zoals iedereen wel weet gaan we internetten bij het OTC. Dit is opleidingsschool om te leren om te gaan met de computer.. Internetten door derden mag. Zij willen graag dat jullie allemaal op hun site gaan kijken, want dat is gunstig voor hen, dus klik even op www.otcnamibia.com Je maakt hen dan gelukkig.
Volgende week weer meer.

Groetjes en liefs vanuit een regenachtig, zonnig, warm Gobabis
Lies en Marella