19-03-2008

Hallo lieve mensen,


We hebben weer in het state hospital gewerkt. Alle kinderen waren weer op ons aan het wachten. Lies en ik waren de eersten en hadden geen sleutel van de speelkamer dus moesten we nog even wachten op Emma. We hadden speelgoed mee genomen maar de kinderen konden gewoon niet meer wachten en hebben lekker met het speelgoed in de gang gespeeld.
Toen viel ons oog op Johanna(4). Ze heeft een verbrand armpje en het verbandje wat om haar armpje zat was doorweekt met bloed en vocht. We hebben Johanna teruggebracht naar de zusters en die hebben eerst haar verbandje verschoond. Ze deden ook alof ze het niet gezien hadden, terwijl ze met de kinderen gegeten hadden. Het valt ons op dat vaak wonden en abcessen niet steriel of helemaal niet worden afgedekt. Het is eigenlijk te triest om onder woorden te brengen.
Vandaag zijn we met dominee Olwage mee geweest naar de light of the children scholen. Hij zou ons 8.00 ophalen, maar we werden, na een telefoontje, uiteindelijk om 10.00 opgehaald. Het is een hele rustige en vriendelijke man. We reden samen met hem door de sloppenwijken van Epako .
Epako is niet ver van Gobabis. Het was wel een tijdje rijden, want de dominee is hier zeer populair en iedereen begroet en praat onderweg met hem.
De huizen zijn gemaakt van bouwplaat,autodeuren en hout .Ze hebben niet veel, maar zijn best creatief met de materialen die ze hebben. Soms hadden ze op de “deuren” nog met verf geschilderd, een naam of symbool. En zaten kleine tuintjes bij met bloemetjes, maar ook groentes.
We kwamen aan bij de school en werden door allemaal vriendelijke mensen staande gehouden. We hebben een kleine rondleiding gehad. Het schooltje zag er gezellig uit, hadden er ook een kerkje ingebouwd en een moestuin. Al was er wel een groot probleem dat de verbouwde groente werd opgegeten door ongedierte. Ze willen biologisch tuinieren, dus moeten de torren er met de hand uitgehaald worden.
Er werden vandaag trainingen gegeven aan leraren. We hebben bij een stukje training gezeten. En we moeten zeggen dat het een zeer bekend onderwerp was. Welzijn van het kind.
De training werd op een leuke en ontspannen manier gegeven. Één van de belangrijkste aspecten van het welzijn voor het kind vinden ze hier het religieuze aspect.
Vrijdag voor Pasen gaan we weer naar Light of the children dan word er een extra maaltijd verstrekt aan de kinderen en hopen een beetje te kunnen helpen.
We hopen ook gauw weer te kunnen internetten maar hier in Gobabis valt regelmatig de stroom (krag)uit. Soms wel 3x op een dag en vaak op het moment dat wij binnen komen stappen in het community centre van Levi en Operi.
Nu even wat meer over het leven in Namibie.In het huis van tanny en oom staan ook twee fornuizen, één die op stroom werkt en jullie raden het al één op gas.
We hebben hier veel dieren één hond, kat, ganzen,makoue,eenden en kakkerlakken.
De kakkerlakken gelukkig maar heel af en toe, die komen dan even binnen wandelen en worden meteen uitgeroeid met doom insectenverdelger!!!! Waarbij we ons zelf dan ook zo wat hebben uitgeroeid door de sterke geur. Ha, ha.
Trouwens de ganzen zijn ook niet echt onze vrienden, ze blazen regelmatig naar ons zelfs als we ze gaan voeren!!! Zou gans ook lekker zijn???
Snoopy onze huis hond van 3 maanden is daartegen wel een ontzettend, ondeugend en lief beest, tenminste als hij niet de eenden en ganzen half dood bijt.
Lies vind hem zelfs ook lief! Echt waar!!! We moeten regelmatig om hem lachen.
Dan zit Snoopy weer in een bloempot of laat de ganzen weer eens schrikken.
Er zijn een aantal dingen die ons opvallen in Gobabis . Elk huis in de stad zelf is goed beveiligd met één hek en/of alarm.Voor elk raam en deuren zitten tralies.
De winkels hebben beveiligingsmensen bij de deuren en je bonnetje en de inhoud van je boodschappentas word gecontroleerd en afgetekend.
Maar het went snel en het is routine geworden om onze bonnetjes in onze hand te houden.
Ondanks dat je alle soorten eten en moderne kleding in de winkels kunt kopen is hier geen boekenen/of speelgoedwinkel. Goed speelgoed is hier niet te koop. Een Gobabis souveniertje of ansichtkaartje wil hier ook niet lukken.
Wel zijn de mensen hier zijn ontzettend aardig, ze willen je graag helpen en begroetten ons of ze ons al jaren kennen.


Wij wensen iedereen hele fijne Paasdagen toe.

Heel veel liefs Lies en Marella